اردیبهشت ۱۳۹۴ چند روز پیش باخبر شدم که به خانه‌ی پدرومادرم در تهران دستبرد زده شده است. راوی می‌گفت قفل‌ها شکسته، نرده‌های آهنی حفاظ ورودی ساختمان اره شده، اتاق‌ها به هم ریخته و آنچه در گنجه‌ها و قفسه ها بوده بیرون ریخته شده و کاغذها و کتاب‌ها و اشیاء پخش زمین مانده‌اند. آنچه در این […]
All posts filed under ‘Blog’
Rund-Brief vor meiner Abreise nach Teheran, 03.05.2015
Vor einigen Tagen habe ich die Nachricht eines Einbruchs in meinem Elternhaus in Teheran erhalten. Die Person, die mir die Nachricht überbrachte, berichtet von aufgebrochenen Sicherheitsschlössern, gesägten Eisengittern an der Haustur, verwüsteten Räumen, leer geräumte Regale und Schränke, auf dem Boden liegende Bücher, Dokumente und Gegenstände. Ich habe noch nicht das Geschehene gesehen. Aber die […]
Absage an den “Pavillon des Islamischen Republik Irans” bei der 56. Venedig Biennale
To clarify the misuse of my name on the list of artists of the iranian pavillion at the vennice biennale Dear curator, organisers and legal department of venice biennale, I am writing to protest and clarify that my name has been misused by the curator of iranian pavilion, in the list of participating artists in […]
دوسالانه‌ی ونیز: روایت دعوت عجیب میزبان بی‌شرم
اسفندماه ۱۳۹۳ در حال آماده کردن متن زیر برای انتشار بودم که فهرست هنرمندان شرکت‌کننده در دوسالانه‌ی ونیز به‌طور رسمی منتشر شد و در نهایت ناباوری نام خودم را در فهرست هنرمندان غرفه‌ی جمهوری اسلامی ایران دیدم. زهی وقاحت و بی‌شرمی! نمی‌فهمم چگونه دست‌اندرکاران این نمایشگاه به خود اجازه داده‌اند نام مرا در فهرست هنرمندان […]
در گرامیداشت روز جهانی زن و ادای دین به سیمین بهبهانی
روز جهانی زن، فرانکفورت این روز خجسته، روز گرامیداشت تلاش‌های برابری‌خواهانه در نسل های پیاپی زنان، روز تبلور پیوند جهانی در حق‌طلبی زنان، روز پافشاری بر کرامت زن بودن و پویایی تعریف آن در بستر چالش‌های اجتماعی، روز جهانی زن بر همه‌ی ما گرامی باد! و این روز چه مناسبت شایسته‌ای ست برای گرامیداشت سیمین […]
“Water Mark”, Brodsky Center, 2015 -۱۳۹۴ ،رد آب، در رثای پناه‌جویانی که غرق شده‌اند، غرق می‌شوند
چند عکس از ساخت کاغذ برای کار «رد آب» که در همکاری با استادکاران کاغذسازی و چاپ در مرکز هنر فمینیستی برادسکی وابسته به دانشگاه راتگرز اجرا شده. موضوع کار غرق شدن پناهجویان در دریاهای مجاور اروپاست. کاربرد کاغذ دستی به لحاظ مفهومی با موضوع کار ارتباط عمیقی دارد. کاغذ قرن‌هاست که ابزار انسان برای […]
Zeit der Schmetterlinge, Villa Stuck, München, 2015 – زمانی برای پروانه‌ها، موزه ویلا شتوک در مونیخ، ۱۳۹۳
گاهی معماری یک مکان گفتگوی جذابی با کار ایجاد می‌کند. مثل این پروانه‌ها از پشت شیشه‌ی راه‌پله:
Rund-Brief, 10. November 2014
auch in diesem Jahr werde ich aus diesem Anlass nach Teheran reisen, um meinen Eltern, Parvaneh und Dariush Forouhar, zu gedenken. Ich schreibe Ihnen, um Sie vor meiner Abreise um Ihre Solidarität und Unterstützung beim Gedenken an die Opfer und bei der Aufklärung dieses politischen Verbrechens, dem Parvaneh und Dariush Forouhar, führende oppositionelle Politiker, Mohammad Mokhtari […]
شانزدهمین سالگرد قتل های سیاسی آذر ۷۷: نامه‌ی پیش از سفر به همراهان دور و نزدیک
آبان‌ماه ۱۳۹۳ شانزدهمین سالگرد قتل های سیاسی آذر ۷۷ فرامی‌رسد و امسال نیز به تهران خواهم رفت تا در سالروز قتل پدرومادر نازنینم، داریوش و پروانه فروهر، یادشان را در خانه و قتلگاه‌شان گرامی بدارم. در آستانه‌ی این سفر شما را به یادآوری، به تلاش برای روشنگری و دادخواهی این جنایت‌ها، و به گرامیداشت یاد […]
Lesung in Wien, کتابخوانی در وین ـ بخوان به نام ایران
www.kuul.at
“Written Room”, El Greco 2014, Toledo – تولدو، اجرای کار «اتاق مکتوب» برای فستیوال ال‌گرکو، ۱۳۹۳
بازخوانی دهه‌ی شصت
در ابتدا قدردانی می‌کنم از همت پردوام برگزارکنندگان این نشست (کانون پناهندگان سیاسی ایرانی در برلین و کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران – برلین) که سال‌هاست با برپایی گردهم‌آیی‌های گوناگون برای تداوم اعتراض به نقض حقوق دگراندیشان ایرانی تلاش کرده‌اند. اگرچه عنوانی که برای این نشست اعلام شده بازخوانی دهه‌ی شصت است اما من […]
Kiss Me, Rose Issa Projects London, 2014
بازخوانی تلاش برای دادخواهی قتل‌های سیاسی آذر ۷۷ از منظر تبعیض‌ها و تجربه‌های زنانه
نشست سمینار سراسری سالانه‌ی تشکلهای زنان ایرانی در آلمان، فرانکفورت، پنجم بهمن ۱۳۹۲ شرکت در این نشست را مجالی دانستم تا به روند پرچالش پانزده سال گذشته برای دادخواهی و یادآوری قتل های سیاسی آذر ۷۷ و نیز پاسداری یاد و میراث قربانیان این جنایت ها، که پدرومادر من داریوش و پروانه فروهر در زمره ی […]
آن روزها که از روی دست‌خط قاتلان پدرومادرم رونویسی می‌کردم
پاییز ۱۳۹۲ در روز ششم مهرماه ۱۳۷۹ برای دومین بار در این سال به قصد پیش‌برد دادخواهی قتل پدرومادرم، داریوش و پروانه فروهر، به تهران رفتم. چند روز پیش خانم عبادی، وکیل خانواده ی ما به من اطلاع داده بود که سرانجام تحقیقات دادستانی نظامی درباره‌ی قتل های سیاسی آذر ۷۷ به پایان رسیده و […]
Rund-Brief; Bericht aus Teheran, 18.11.2013
Teheran, den 18.11.2013 Zur Information ! Am 22. November jährt sich das grausame Verbrechen an Darioush und Parvaneh Forouhar zum fünfzehnten Mal. Ich reiste am Mittwoch, den 10. November in den Iran um auch dieses Jahr den bitteren Tag in jenem Land zu verbringen, das der Ort der Erinnerungen, Bemühungen und Hoffnungen meiner Eltern gewesen […]
!تهران، ۲۷ آبان ماه ۱۳۹۲ ; برای آگاهی
یکم آذرماه، پانزدهمین سالگرد قتل فجیع داریوش و پروانه فروهر فرامی‌رسد. در روز چهارشنبه ۲۲ آبان‌ماه به روال سال‌های پیش به ایران آمدم تا امسال نیز این روز تلخ را در این سرزمین به سر کنم که جایگاه یادها، تلاش‌ها و آرزوهای پدرومادرم است، سرزمینی که همواره بیش از جان دوستش داشتند. به روال این […]
Rund-Brief, November 2013
Ich schreibe Ihnen um Sie, vor meiner Reise nach Teheran in den kommenden Tagen an die politischen Morde im Herbst 1998 im Iran zu erinnern. Meine Eltern, Parvaneh und Dariush Forouhar, zwei führende oppositionelle Politiker, die Jahrzehnte für Demokratie und Rechtstaatlichkeit gekämpft haben, waren die ersten Opfer dieser Kette von Morden. Mohammad Mokhtari und Mohammad […]
در آستانه‌ی پانزدهمین سالگرد قتل های سیاسی آذر ۱۳۷۷
یاد داریوش و پروانه فروهر، محمد مختاری، محمد جعفر پوینده، مجید شریف، پیروز دوانی، حمید حاجی‌زاده و فرزند خردسالش کارون در آستانه‌ی پانزدهمین سالگرد قتل های سیاسی آذر ۱۳۷۷ گرامی باد! آذر ۷۷ را می‌توان بی‌شک نقطه‌ی عطفی در اعتراض مردمی به کشتار دگراندیشان در ایران دانست. در آن روزهای تلخ علیرغم موج ترس، وجدان زخم‌خورده ی […]
“Written Room”, ATP7, Brisbane, 2013 – بریزبین، اجرای کار «اتاق مکتوب» برای سه‌سالانه‌ی هنرهای آسیایی در موزه هنرهای مدرن کوینزلند، ۱۳۹۲
بنیاد دانشگاهی دکتر محمد مصدق، مراسم نامگذاری تالار مصدق
دانشگاه شیکاگو، پنجم اکتبر ۲۰۱۳ نهایت قدردانی خود را از این نامگذاری خجسته ابراز می‌کنم، به عنوان فرزند دو پیرو راه مصدق، داریوش و پروانه فروهر، که جان خویش را نثار مبارزه برای استقرار آزادی و حاکمیت ملی در ایران کردند. می‌دانم اگر پدرومادرم بودند چه شادی شیرین و چه رضایت عمیقی در این مناسبت احساس […]
He Kills Me, He Kills Me Not
Ob Lila oder Grün: “Wo ist meine Stimme?”
Als ich in April für drei Wochen Teheran besuchte, begegnete ich einer ausgebreiteten Verzweiflung, die permanent in Worten und Gestik der Bürger zum Ausdruck kam. Die Stadtgespräche in Taxis und Geschäfte waren überladen von einer Stimmung der Ratlosigkeit. Oft kam die aufgestaute Wut zum Ausdruck, welche die Menschen hinter ihrer Alltagsfassade zu verbergen suchten. Aber […]
Ornament & Crime, St. Paul, 2013
در چهاردهمین سالگرد قتل‌های سیاسی پاییز ۱۳۷۷
چهارده سال پیش در شب یکم آذرماه پدرومادرم٬ داریوش و پروانه فروهر٬ در خانه‌شان مورد هجوم گماشتگان وزرات اطلاعات جمهوری اسلامی قرار گرفتند و بیرحمانه به قتل رسیدند – آن دو که از رهبران مخالفان سیاسی در ایران بودند و دهه های متوالی برای دستیابی به آزادی‌های فردی و اجتماعی٬ امنیت قضایی و جدایی دین […]
Rund-Brief, November 2012
Am 22. November vor vierzehn Jahren wurden meiner Eltern, Dariush und Parvaneh Forouhar, von Agenten des Informationsministerium der islamischen Republik Iran in ihrem Haus überfallen und grausam hingerichtet. Sie waren führende oppositionelle Politiker, die seit Jahrzehnten für Demokratie, Rechtsstaatlichkeit und die Trennung vom Religion und Staat gekämpft hatten. Wie jedes Jahr im November reise ich […]
Pittsburgh, “Written Room”, Feminist and …, Matress Factory Museum, 2012 – پیتسبورگ، اجرای کار «اتاق مکتوب» برای نمایشگاه فمینیسم و … در موزه مترس‌فکتوری، ۱۳۹۱
بخوان به نام ایران
بخوان به نام ایران عنوان کتابی ست که زندگی داریوش و پروانه فروهر را از زبان فرزند روایت می کند. بیش از سه سال از آغاز نوشتن می گذرد، و از آن هنگام این روایت بی‌وقفه همراه من آمده است. روزها و شب هایم را با طنین جمله‌ها، سکوت ها، خنده‌ها، فریادها و گلایه‌هایش انباشته است، در کلنجار با […]
معرفی نمایشگاه امید نام من است
خانم‌ها و آقایان خوش آمدید! برای معرفی چیدمان این نمایشگاه می‌خواهم از توضیح نام آن آغاز کنم. امید یک نام ایرانی است که محدودیت جنسیتی ندارد، اگرچه اغلب بر پسران نهاده می‌شود. امید نام نمادینی است، و از زبان بسیاری سرگذشت های بی نام می‌گوید: سرگذشت مرا در تاریخ رسمی ایران نخواهید یافت. سرزمینی که […]
Einführung in die Ausstellung: OMID ist mein NAME – und der steht für HOFFNUNG
Um das kuratorische Konzept unserer Ausstellung zu erläutern möchte ich gerne mit ihrer Benennung anfangen: OMID ist mein Name- Ein iranischer Name, geschlechtslos, auch wenn er häufiger Jungen gegeben wird. Allerdings möchte ich, der deutschen Bedeutung des Namens, nämlich Hoffnung folgend, die weibliche Form benutzen um der deutschen Grammatik, die mir soviel Leid zufügt auch […]